Tematem wiersza Jana Kasprowicza Przeprosiny Boga jest miłość Boga do prostego człowieka.
Utwór opowiada o dwóch staruszkach, którzy zawsze kochali Boga i żyli z Nim w ogromnej zażyłości. Często z Nim rozmawiali, przyjaźnili się, czasem chodzili z Nim do karczmy na jednego, grali w karty.
Pewnego dnia pewien przybysz z nizin mądrala edukowany zarzucił im, że obrazili Pana Boga swym zachowaniem, że Go pospolitują, ponieważ Jego miejsce jest przede wszystkim w kościele, w tłumie, anie w ich skromnej chacie.
Uwierzyli przybyszowi i postanowili odpokutować swoje grzechy, aby Bóg zechciał im przebaczyć i powrócić z powrotem do nich.
Jeden z nich wpadł na pomysł, że zrobi dobry uczynek, gdy w Wielki Czwartek lub Piątek umyje nogi dwunastu żebrakom, tak jak to zrobił Jezus Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy, myjąc nogi dwunastu apostołom. Drugi pomyślał, że odkupi swe grzechy, podobnie jak św. Szymon- siedem lat będzie stał na słupie.
I tak wędrowali próbując odpokutować swoje grzechy, nie zauważyli nawet, że ktoś za nimi cały czas podąża. Pewnego razu gdy odpoczywali, obok nich spoczął nieznany wędrowiec.Zaczęli z nim rozmawiać i opowiadać o swoich kłopotach.Wtedy okazało się, że to sam Pan Bóg podążał za nimi. Pocieszył zmęczonych i stroskanych staruszków, że edukowany mądrala niesłusznie ich oskarżył o złe postępowanie względem Boga. Szczęśliwi wrócili do domu , aby żyć jak dawniej- chodzić do karczmy i grać w karty. Obaj przeprosili Boga za głupią myśl, że Bóg ich opuścił.
Poeta chciał ukazać, że Pan Bóg nie jest tylko groźnym sędzią, i nie trzeba być bogatym, uczonym, aby zyskać łaskę Stwórcy. W szczególny sposób jest obecny w sercach ludzi prostych i ubogich.
Budowa: wiersz składa się z 17 zwrotek, czterowersowych,
Środki artystyczne: anafora- Przyjaźń to była szczera, Przyjaźń to nie na żarty.