Utwór Jana Kasprowicza Hymn św. Franciszka z Asyżu jest pochwałą Boga, za jego dobroć i miłość do ludzi.
Wiersz ma charakter hymnu pochwalnego, jest wyrazem przemiany światopoglądowej poety, który pogodził się z faktem, że Bóg jest wszechmocny i dobry.
Jan Kasprowicz jawi się tu jako poeta, który odzyskał równowagę duchową.
Poeta szuka ukojenia w prawdach głoszonych przez biedaka z Asyżu. Ustami św. Franciszka wychwala imię Boga, deklaruje swe przywiązanie do przyrody, podziwia jej piękno i wyraża zachwyt nad dziełem Stwórcy.
Stwierdza, że współistnienie cierpienia i radości jest niezbędne dla zachowania porządku na ziemi. Chwali Boga jako rozdawcę bolesnych stygmatów, z których się rodzi wesele. Szczęście i cierpienie muszą się wzajemnie uzupełniać, by życie było pełne. Śmierć należy traktować jako konieczny etap ludzkiej egzystencji.