Tematem wiersza Ignacego Krasickiego Hymn do miłości ojczyzny jest miłość obywatela względem ojczyzny.
Wiersz ma wymowę patriotyczną, rozpoczyna się od słów Święta miłości kochanej ojczyzny. Podmiot liryczny wyraża przekonanie, że praca dla ojczyzny i walka o jej niepodległość jest największym i świętym obowiązkiem każdego obywatela, zwłaszcza w czasie niewoli, kiedy to po pierwszym rozbiorze zostały nałożone na nią pęta niezelżywe.
Hymn wiąże zatem patriotyzm z koniecznością heroicznego poświęcenia: Dla ciebie zjadłe smakują trucizny, dla ciebie nie żal żyć w nędzy. W imię miłości do ojczyzny i dla jej dobra prawdziwy patriota jest gotów do najwiekszych poświęceń, pokornie znosi wszelkie cierpienie, kalectwo, służy jej do oddania życia włącznie. Chwalebne blizny po ranach zadanych w walce, pomimo, że szpecą ciało, tak naprawdę mogą być powodem do dumy. Każda ofiara złożona ojczyźnie dla jej wolności przynosi chlubę, więc: byle ją można wspomóc, byle wspierać (…) nie żal i umierać.
Hymn Krasickiego ma charakter ponadczasowy. Każdy obywatel, niezależnie w jakiej sytuacji ojczyzna się znajduje, powinien troszczyć się o jej dobro. Patriotyzm jest niezwykle ważnym miernikiem wartości człowieka, a jego wyznacznikiem jest zdolność do ponoszenia ofiar.
Budowa: wiersz ma budowę ciągłą, brak podziału na strofy, składa się z 8 wersów. Występują rymy dokładne, żeńskie, nieparzyste.
Środki artystyczne: apostrofa- Święta miłości kochanej ojczyzny,
epitety- Święta miłości, kochanej ojczyzny, umysły poczciwe, zjadłe trucizny, chwalebne blizny, rozkoszy prawdziwe,
anofora- Dla ciebie Dla ciebie…,
przenośnie- …kształcisz kalectwo, gnieździsz w umysłach…,
uosobienie- …czują cię tylko umysły.