Manifest młodego pokolenia, pióra Aleksandra Świętochowskiego My i wy ukazał się w Przeglądzie Tygodniowym w 1871 r. Przeciwstawiając się zarzutom konserwatystów na program i działalność młodych, autor zdefiniował oba obozy.
Świętochowski swoje pokolenie, czyli młodych nazwał orędownikami postępu. Ich program to założenia i cele pozytywistów. Młodzi głosili powszechność oświaty, aby podnieść poziom moralny społeczeństwa i przekonać o konieczności pracy na rzecz ogółu, demokratyzację społeczeństwa, poruszali kwestię równouprawnienia kobiet i asymilacji mniejszości narodowych.
Młodzi to ludzie urodzeni w latach 40-tych XIX w. Ogromnym rozczarowaniem dla nich był upadek powstania styczniowego. Dlatego sprzeciwili się starszemu pokoleniu, które wciąż uważało, że walka jest najlepszym sposobem na wyzwolenie. Reprezentantami młodych byli między innymi: Aleksander Świętochowski, Piotr Chmielowski, Eliza Orzeszkowa, Bolesław Prus, Henryk Sienkiewicz.
Pokolenie starych reprezentowali ludzie, którzy za wszelką cenę bronili starych porządków i autorytetów, przeciwni ideałom głoszonym przez młode pokolenie. Byli to: Kazimierz Kaszewski, Aleksander Tyszyński i Henryk Struve.
Odpowiadając na zarzut starych, że młodzi nie szanują przeszłości i lekceważą jej osiągnięcia, Aleksander Świętochowski odpowiedział, że oni nie kwestionują zasług starszego pokolenia, lecz postęp biegnie tak szybko narzucając nowe cele i obowiązki, że nie można w nieskończoność żyć przeszłością. Autor przyznał, że jego niechęć do starych wynika głównie z faktu, że oni są zbyt konserwatywni w swych przekonaniach i nie chcą ustąpić młodym, którzy wybierają drogę postępu. Młodzi są chętni i gotowi do działania, zaś dla starszych zmiany są trudne do przyjęcia.