Wisława Szymborska – poetka, felietonistka i tłumaczka. Urodziła się w 1923 r. w Boninie koło Poznania. Od 1931 r. mieszkała w Krakowie.
W latach 1945-49 studiowała polonistkę i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zadebiutowała w 1945 r. na łamach Dziennika Polskiego wierszem Szukam słowa. W 1953 r. została członkiem redakcji Życia Literackiego, prowadziła dział poezji. Jej pierwsze utwory poświęcone były przeżyciom związanymi z doświadczeniami wojennymi pokolenia Kolumbów. W 1952 r. ogłosiła tom poetycki Dlatego żyjemy, a w 1954 r. Pytania zadawane sobie.
Kolejne tomy poetyckie, jakie Wisława Szymborska opublikowała to:
- Wołanie do Yeti (1957)
- Sól (1962)
- Sto pociech (1967)
- Wszelki wypadek (1972)
- Ludzie na moście (1986)
- Koniec i początek (1993)
- Widok z ziarnkiem piasku (1996)
W 1996 r. poetka otrzymała literacką Nagrodę Nobla. Zmarła w 1 lutego 2012 r. w Krakowie.
Twórczość Wisławy Szymborskiej to głównie liryka osobista i refleksyjna, dotycząca życia człowieka, jego miejsca w świecie i przemijania.