Akcja dramatu Williama Szekspira Hamlet rozgrywa się w XI wiecznej Danii, na zamku w Elsynorze. Władcą państwa jest obecnie Klaudiusz, który ożenił się z Gertrudą, wdową po zmarłym w niewyjaśnionych okolicznościach królu, ojcu Hamleta. Zmarły król pokonał władcą wrogiej Norwegii, lecz syn zabitego norweskiego króla, Fortynbras przygotowuje się do kolejnej wojny z Danią, co oznacza, że kraj jest ponownie zagrożony.
Tymczasem pełniącym na zamku wartę strażnikom: Marcellusowi i Bernardowi przez dwie kolejne noce, o północy ukazuje się duch nieżyjącego króla. Trzeciej nocy zjawia się także Horacemu, którego strażnicy proszą o pomoc, by jako uczony nawiązał z nim kontakt. Lecz zjawa króla nie chce z nimi rozmawiać. Horacjo postanawia więc wezwać syna króla, Hamleta, który bardzo przeżywa śmierć ojca. Jest także rozgoryczony decyzją matki, która tak szybko wyszła za innego, a w dodatku za brata nieżyjącego króla. Czuje do niej nienawiść, a niestałość w uczuciach matki wzbudza w nim pogardę dla kobiet.
Hamlet zdecydował, że w nocy spotka się z tajemniczą zjawą. O północy przybywa duch jego córki i wyjawia mu tajemnicę swojej śmierci. Jak się okazuje, to Klaudiusz zakradł się do sypialni króla, gdy ten drzemał po obiedzie i wlał mu do ucha truciznę, w ten sposób uśmiercając go, a następnie bezprawnie przejął tron. Duch zmarłego króla żąda, by syn pomścił jego śmierć. Chcąc zrealizować złożoną ojcu przysięgę, Hamlet od tej pory nie zazna spokoju.
Hamlet zaczyna udawać obłąkanego. Staje się milczący, dużo czasu spędza w samotności. Ofelia, nieszczęśliwie w nim zakochana, opowiada o tym swojemu ojcu, Poloniuszowi, będącego marszałkiem dworu. Zdaniem Poloniusza, to miłość do jego córki jest źródłem szaleństwa Hamleta i o swoich podejrzeniach powiadamia Klaudiusza. Król początkowo zgadza się z opinią marszałka, jednak w miarę upływu czasu zaczyna domyślać się, że Hamlet zna prawdę o popełnionej zbrodni. Postanawia sprowadzić na zamek przyjaciół Hamleta z dzieciństwa, Rozenkranca i Gildensterna, by szpiegowali księcia i poznali jego zamiary. Lecz Hamlet domyśla się, jakie zadanie mają spełniać przybyli przyjaciele.
Tymczasem na zamku w Elzynorze zjawia się wędrowna trupa aktorska. Hamlet proponuje jej wystawienie sztuki Zabójstwo Gonzagi, lecz nieco zmienionej przez dodanie do tekstu własnoręcznie napisanego przez niego epizodu, by w ten sposób zdemaskować Klaudiusza. Zanim jednak odbędzie się przedstawienie, Klaudiusz i Poloniusz aranżują spotkanie Ofelii z Hamletem, a następnie podsłuchują ich rozmowę. Książę wyznaje dziewczynie, że nigdy jej nie kochał i radzi, by poszła do klasztoru.
Właśnie odbywa się przedstawienie. Gdy aktorzy przedstawiają fragment dopisany przez Hamleta, w czasie którego zostaje dokonane zabójstwo na śpiącym przez wlanie mu do ucha trucizny, zdenerwowany Klaudiusz opuszcza salę. Hamlet jest już pewien, że to on jest mordercą ojca. Klaudiusz podejmuje decyzję o wysłaniu pasierba do Anglii i planuje jego zamordowanie. Przed wyjazdem Hamlet idzie pożegnać się z matką. W czasie rozmowy oskarża ją o współudział w zbrodni dokonanej na ojcu. A gdy słyszy głos dobiegający zza kotary, myśli że to Klaudiusz. Uderza szpadą i zabija podsłuchującego ich rozmowę Poloniusza, ojca Ofelii i Laertesa.
W Akcie IV Hamlet wraz z przyjaciółmi, Rozenkrancem i Gildensternem wyrusza do Anglii. Ma przy sobie list do władcy angielskiego, w którym Klaudiusz prosi i zgładzenie Hamleta. Książę zdążył go wcześniej przeczytać i napisał własnoręcznie drugi list do króla, fałszując podpis Klaudiusza, by król angielski zgładził Rozenkranca i Gildensterna. W czasie podróży spotyka norweskiego księcia Fortynbrasa, który na czele wojsk rusza do Polski. Fortynbras wygłasza monolog o bezsensie wojen i niepotrzebnym rozlewie krwi.
W czasie nieobecności Hamleta w Elsynorze osierocona i porzucona przez ukochanego Ofelia popada w obłęd i popełnia samobójstwo. Z kolei z Francji powraca Laertes i szuka zabójcy swego ojca, Poloniusza. Początkowo obwinia Klaudiusza o śmierć ojca, lecz król postanawia wykorzystać gniew Laertesa przeciwko Hamletowi, zwłaszcza po tym, gdy dowiedział się, że jego plan zgładzenia pasierba przez władcę Anglii nie powiódł się. Hamlet ocalał i wraca do zamku. Klaudiusz proponouje Laertesowi, by wyzwał Hamleta na pojedynek na szpady, której ostrze będzie zatrute, bowiem to on jest prawdziwym zabójcą jego ojca, Poloniusza.
Akcja Aktu V początkowo rozgrywa się na cmentarzu, gdzie pojawia się Hamlet i Horacjo. Książę rozmawia z grabarzem, ogląda czaszkę, która prawdopodobnie należała do jego opiekuna z czasów dzieciństwa. Po chwili na cmentarz zmarłej dochodzi do pierwszego starcia Hamleta z Laertesem, w które interweniuje Horacjo. Potem Klaudiusz wzywa Hamleta do pojedynku na szpady z Laertesem. Hamlet godzi się, gdyż nie podejrzewa żadnej intrygi. Wcześniej Laertes zgodził się na propozycję Klaudiusza, by ostrze jego szpady zostało zatrute.
W czasie walki przypadkowo dochodzi do zamiany broni. Hamlet i Laertes nawzajem się śmiertelnie ranią. Tuż przed śmiercią Hamlet godzi szpadą Klaudiusza, który ginie. Giną niemal wszyscy główni bohaterowie – Gertruda wypija przez przypadek zatrute wino, które Klaudiusz przygotował dla Hamleta. Przeżył jedynie Horacjo. Do Elsynoru przybywa wracający Polski Fortynbras, który zostanie królem Danii.