Wiersz Tadeusza Różewicza Cierń jest wyrazem kryzysu światopoglądowego poety.
Podmiot liryczny to osoba, która nie wierzy w Boga. Stara się obalić głoszoną przez Kościół prawdę, że Bóg jest obecny wszędzie. Wprawdzie nadal poszukuje Boga – w świątyniach, czyta Biblię, lecz po przeżyciach wojennych nie potrafi uwierzyć w istnienie Boga, w jego opiekę, miłosierdzie tak głęboko jak głęboko wierzyła jego matka. Trudno pogodzić mu się z faktem, że Bóg, który kocha ludzi, jest ich ojcem pozwolił na śmierć i cierpienie tylu niewinnych istot, na takie okrucieństwo, ma do niego żal.
Podmiot liryczny przestał wierzyć w cokolwiek. Jego niewiara jest tak silna, co podkreśla poprzez 7-krotne użycie słowa nie wierzę. Czasem tylko myśli o cierniu, który rozdziera nasze oczy usta teraz i w godzinie śmierci.
Budowa: wiersz jest zbudowany z 8 strof, o różnej liczbie wersów każda. Jest to wiersz bezrymowy.
Środki artystyczne: porównanie – przypowieści proste jak kłos pszenicy.