Rozmowa Mistrza Polikarpa ze śmiercią – Na przykładzie utworu zaprezentuj model interpretacji dramatu

I. Wstępne rozpoznanie całości, tematyka.

Alegoryczny obraz śmierci, spotkanie człowieka ze śmiercią.

II. Monolog, dialog, kto do kogo mówi, bohaterowie sceny – w jakiej sytuacji się znajdują, co mówią

Mistrz Polikarp rozmawia o śmierci.

We wstępie wypowiada się narrator. Informuje kim jest Polikarp, gdzie się znajduje, gdzie spotkał śmierć. Opis śmierci, opis zachowania się Polikarpa. Spotkanie w kościele, Polikarp pyta: – za co ludzie stracili zdrowie, co złego uczynili? Śmierć odpowiada: – czemu tak bardzo Polikarp się lęka? Śmierć mówi, że nie jest ważne kto kim jest, gdyż śmierć czeka każdego.

III. Ukształtowanie wypowiedzi: język. Czy język charakteryzuje bohaterów?

Tekst rymowany, język potoczny. Polikarp pyta, śmierć odpowiada.

IV. Bohaterowie: kim są, jak się zachowują?

Postać zachowuje się komicznie, upada na ziemię, blednie. 

Śmierć: blada, chuda, żółta, kobieta, nie ma warg, posiada kosę, ubrana w biały strój, ohydna, mówi spokojnie, tłumaczy swoją rolę.

V. Ogólny sens utworu.

Śmierć wszystkich traktuje tak samo, jest nieuchronna, każdego spotka, powinniśmy się jej bać.

VI. Konteksty: stałe motywy, nawiązania do innych tekstów.

Motyw Tańca śmierci – danse macabre. 

VII. Podsumowanie.

Śmierć jest nieodłącznym elementem ludzkiej egzystencji.