Według mitu egipskiego na początku był Nunu, który stworzył swego syna, boga Chepre. Ten zaś wypluł Szow i Tfenet- bóstwa uosabiające powietrze i wilgoć.
Mit mezopotamski mówi, iż ziemia i niebo były od zawsze, a tylko nie posiadały nazwy. Z czasem wyłoniły się wody, które złączyły się. Był to Apsu, Mummu i Tiamat. Następnie zostali stworzeni bogowie, którzy mieli dokończyć tworzenie świata.
Według Owidiusza na początku był jedynie Chaos – wielka mieszanina niezgodnych nasion i skłóconych żywiołów.
Hezjod w Teogonii pisze, że na początku był Chaos, a z niego wyłoniła się Gaja – Ziemia. Pojawił się też Tartar – podziemia, Eros – bóg miłości, Ereb – mrok oraz Eter – dzień. Kolejno Gaja urodziła Uranosa – niebo, a z czasem góry i Pontosa, czyli morze. Po Uranosie powstali zaś nowi bogowie, władcy świata.