Mit o Dedalu i Ikarze – Wzbiłem się w przestworza, jestem Ikarem – Opowiadanie

Jestem Ikarem. Właśnie lecę na skrzydłach, które zrobił mi mój tata. To będzie przygoda mojego życia.

Ach, wzbić się w przestworza jak ptak – to piękna rzecz! Czuję się taki lekki. Widzę wszystko, co się dzieje na ziemi. Po prawej stronie płynie statek, słychać na nim jakieś rozmowy, kłótnie. Pewnie to kupcy rozmawiają o interesach. Za mną zostaje coraz mniejsza, oddalająca się wyspa Kreta. Po lewej stronie leci mój tata – Dedal, a przede mną, w górze widzę jasne słońce.

Wzbijam się coraz wyżej. Teraz jestem nad tatą i mewami. Nigdy nie czułem się tak szczęśliwy. Marzę żeby zamienić się w ptaka. O, wdzię ląd! Wzbiję się nieco wyżej, będę miał większe pole widzenia. Pode mną, na wysokim brzegu morza chłop orze ziemię, pastuch pasie krowy, a wędkarz łowi ryby. Wszyscy ludzie wydają się mali niczym mrówki. Ale mi gorąco! Co się dzieje?! Moje skrzydła się rozpadają! Spaaa…dam!!!