Cudzoziemka – Znaczenie tytułu – Maria Kuncewiczowa

Różę, bohaterkę powieści Marii Kuncewiczowej Cudzoziemka poznajemy jako 60-letnią kobietę. Pisarka zastosowała jednak w swej powieści tzw. retrospekcje, czyli poszerzyła opowieść o bohaterce przywołując jej przeszłość. Jest to powieść psychologiczna. Dokonując psychoanalizy Róży, Kuncewiczowa przedstawiła zdarzenia z jej dzieciństwa, które w niemałym stopniu wpłynęła na jej osobowość.

Pierwszym istotnym bodźcem, który wywarł ogromne znaczenie na dalsze życie Róży była obcość w środowisku. Dziewczyna była córką polskiego emigranta, urodziła się w Rosji, w Taganrogu, tam też spędziła dzieciństwo. Chodziła do kościoła katolickiego, a nie jak większość jej kolegów i koleżanek do prawosławnego. Spośród zbiorowości wyróżniał ją także polski akcent, mówiono często o niej polska barisznia. Wtedy jeszcze zwracano się do niej Róża. Mając 16 lat przyjechała do Polski, do Warszawy, by uczyć się gry na skrzypcach u profesora Januarego. Ale w Polsce także czuła się obco. Tu z kolei wyróżniał ją lekko rosyjski akcent i egzotyczna uroda. Nazywano ją moskiewska. Ciotka zmieniła jej imię na Ewelina, by brzmiało szlachetniej. Lecz nie było to jej własne imię, było obce. A więc poczucie obcości, wrogości i politycznej inności towarzyszyło Róży niemal od urodzenia. Samotna dziewczyna nigdzie nie czuła się u siebie, była zagubiona i wyobcowana, dlatego zastanawiała się, czy i po śmierci, na tym innym świecie nie usłyszy: (…) tu także nie ma miejsca dla cudzoziemki.