W poszukiwaniu straconego czasu – Problematyka powieści – Marcel Praust

Powieść Marcela Prausta W poszukiwaniu straconego czasu przedstawia analizę psychologiczną, której autor poddaje wszystkie, nawet najbardziej błahe wydarzenia oraz działania bohaterów.

Świat przedstawiony jest przez narratora wypowiadającego się w pierwszej osobie, co pozwala go częściowo utożsamiać z autorem. W powieści brak jest chronologii wydarzeń, autor przedstawia je tak, jak pojawiały się w jego wspomnieniach. Stanowisko Prausta, który starał się charakteryzować postaci na podstawie ich zewnętrznych zachowań zbieżne jest z psychologiczną teorią behawioryzmu (od ang. behavior – zachować się).

Strony: 1 2