Legenda o św. Aleksym – średniowieczny ideał świętego. Wzór ascety.
Legenda o świętym Aleksym pochodzi najprawdopodobniej z Syrii, z około V-VI w. Do Europy Zachodniej dotarła w X wieku, zaś Polska wersja pochodzi z około 1454 r. Święty Aleksy to jeden z ideałów osobowych propagowanych przez literaturę średniowieczną.
Aleksy był potomkiem rzymskiego rodu książęcego. Od dzieciństwa dużo czasu poświęcał Bogu, przewyższał pobożnością swoich rodziców. Zgodnie z wolą swego ojca ożenił się z królewną, ale już w noc poślubną zwrócił jej pierścionek i za jej zgodą opuścił rodzinny dom. Dla Boga odrzuca wszelkie dobra materialne. Dobrowolnie rezygnuje ze szczęścia doczesnego i decyduje się na życie w skrajnej nędzy. Cały swój majątek, srebro i złoto, które ze sobą zabrał, rozdaje biedakom. Od tej pory wiódł życie żebraka, żył z jałmużny, spał na mrozie, całe dnie spędzał na modlitwie. Dzięki takiej postawie doskonalił w sobie cnotę i pobożność, dzięki czemu uzyska zbawienie i zdobędzie aureolę świętego.
Dodaj komentarz