Twórcą cywilizacji mykeńskiej było greckie plemię Achajów. Jej rozwój datujemy na 1700-1200 p.n.e., ale największy zasięg przypada na okres 1450-1200 p.n.e.
Nazwa kultury pochodzi od miejscowości Mykeny w półn.-wsch. części Półwyspu Peloponez. Achajowe nie stworzyli jednego państwa, ale w razie zagrożenia jednoczyli się ze sobą.
Władcy achajscy rezydowali w potężnych ufortyfikowanych zamczyskach. W ich pobliżu rozwijały się osiedla rzemieślniczo-kupieckie. Twierdza, podobnie jak na Krecie, była ośrodkiem życia politycznego, społecznego i gospodarczego – stanowiła centrum magazynowania dóbr i surowców, siedzibę władcy.
Achajowie przejęli kreteńskie pismo linearne A dostosowując je do potrzeb własnego języka. W ten sposób powstało pismo linearne B, składające się z 88 znaków.
Ważne miejsce w tradycji greckiej zajmuje wojna trojańska, czyli wielka wspólna wyprawa Greków na Troję (ok. 1200 r. p.n.e.). Wojna trwała 10 lat i zakończyła się wygraną Greków.
Z czasem cywilizacja mykeńska oraz część grecji została podbita przez ludy morskie, które uderzyły z terenów naddunajskich. Zasiedlony przez nich obszar w środkowej części wybrzeża nazwano Jonią – od Jonów.
W tym samym czasie ze środkowych rejonów Półwyspu Bałkańskiego zaczęły przesuwać się na południe kolejne plemiona greckie nazywane Dorami.
Przed swoją migracją Dorowie zamieszkiwali północne rejony Grecji. Stali wówczas na niskim etapie rozwoju. Byli porównywani do barbarzyńców. Potem dokonali inwazji.