Księga Hioba – streszczenie

Księga Hioba, jedna z Ksiąg Mądrościowych powstała między V a III w. p.n.e. Opowiada tragiczne dzieje człowieka, doświadczonego cierpieniem, lecz przekonanego o swej niewinności.

Hiob był zamożnym człowiekiem wśród ludzi Wschodu, żył szczęśliwie w krainie Uz. Zgodnie z tradycją żydowską, szczęście człowieka było traktowane jako szczególna oznaka opieki Bożej.

Miał 7 synów, 3 córki i żonę. Żył uczciwie, unikał zła, był wienym i kochającym Boga sługą. Nie miał zmartwień, nie wiedział co to nieszczęście, ból, rozpacz.

Szatanowi zaczęło się to nie podobać, dlatego zaproponował Bogu, aby Hioba poddać próbie. Sądził, że Hiob czci Boga jedynie za dary, którymi go obsypywał. Bóg się zgodził. Przekonany o bezpodstawności szatańskich zarzutów, zsyła na Hioba szereg nieszczęść – traci cały majątek, dzieci, a sam zapada na trąd. Jednak Hiob nie traci wiary, pomimo że znalazł się w tragicznej sytuacji, której nie potrafił zrozumieć. Nie wiedział, czemu sprawiedliwy Bóg zesłał na niego, człowieka bogobojnego, który nigdy mu się nie sprzeciwił, takie cierpienie. Na narzekania swej żony odpowiedział: Dobro przyjęliśmy z ręki Boga. Czemu zła przyjąć nie możemy?

Hioba odwiedzają trzej przyjaciele i przez 7 dni i nocy towarzyszą mu. Hiob dyskutuje z nimi, rozważa problem cierpienia na wszelkie sposoby. Oni zaś mu tłumaczą, że cierpienie jest karą Bożą za popełnione grzechy, dlatego może ono spotkać każdego człowieka. Hiob jednak ufa Bogu, ma nadzieję, że jego cierpienie ma głębszy sens, lecz człowiek tego pojąć nie może. Przetrzymał ogromne cierpienie i za swoją głęboką wiarę i pokorę został nagrodzony. Bóg zmiłował się nad nim i oddał mu wszystko, co wcześniej zabrał.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.