Rozłączenie – interpretacja – Juliusz Słowacki
Prawdopodobnie adresatka utworu nie może wyobrazić sobie miejsca, w którym przebywa podmiot liryczny, ponieważ nigdy tam nie była: Ale ty próżno będziesz krajobrazy tworzyć. Oba te obrazy tkwiące w myśli poety, mają odmienny charakter. Pejzaż podziwianej górskiej krainy jest bardzo wyrazisty, zaś przywołany w pamięci dom to obraz o zatartych konturach.
Ostatnia zwrotka, pomimo że mówi o niemożności spotkania się ze sobą rozłączonych, jest świadectwem wiary, że silnego związku, uczucia bliskich sobie osób, nic nie może zniszczyć: Lecz choć się nigdy, nigdzie połączyć nie mamy, zamilkniemy na chwilę i znów się wołamy.
W wierszu pojawia się motyw ptaków i smutki, w związku z oddaleniem od ukochanej osoby: Rozłączeni – lecz jedno o drugim pamięta; Pomiędzy nami lata biały gołąb smutki …. Motyw gołębia jako posłańca został tu zespolony z uczuciem tęsknoty.
Dodaj komentarz