Julian Tuwim – Dwa wiatry – Poetyckie opisanie zjawiska przyrody

Jeden wiatr – pędziwiatr. Figlował, skakał, szybował, wiał, kołował, spadał, szumiał, przewrócił się, wpadł.

Drugi wiatr – cichy, pieści i szeleści listkami, spokojny, delikatny, lekki, troskliwy.

Dwa wiatry – po polu latają, gonią chmury i ptaki, mkną, wplotują się w wiatraki, mylą śmigi, świst, podrigi, dmą płucami.