Tren V Kochanowskiego Jana mówi o śmierci dziecka. Poeta zestawia ze sobą dwa obrazy. Porównuje drzewko oliwne ze swoim dzieckiem, aby silniej zaznaczyć przemoc i bezsens śmierci.
Pierwszy obraz przedstawia pomyłkowo ściętą przez nadgorliwego ogrodnika młodą, delikatną oliwkę. Drugi to mała Urszulka, która podcięta tchnieniem śmierci padła u stóp zrozpaczonych rodziców: rodzicom troskliwym U nóg martwa padła.
Z wielkim wyrzutem poeta zwraca się do Persefony, władczyni krainy śmierci, która pozwala na to, aby rodzice Urszulki wylewali tyle łez rozpaczy tak wielu łzom (…) upłynąć płono.
Młoda oliwka została poddana personifikacji, posiada cechy ludzkie, gdy ją ścięto, omdlała i padła jako człowiek: Mdleje zaraz, a zbywszy siły przyrodzonej, upadła pod nogami matki ulubionej. Z kolei córeczka poety przypomina drzewo, bo ledwo Od ziemie się co wznióswszy a została podcięta przez śmierć. Te obrazy są dość mocno ze sobą powiązane i każdy z nich kończy się tak samo. Obie, zarówno oliwka, jak i Urszulka padają martwe u stóp swych matek.
Budowa: ma budowę ciągłą, składa się z 14 wersów, rymy parzyste.
Środki artystyczne: epitety – oliwka mała, wysoki sad, ostre ciernie, macierzyńskim szladem, szczupłym prątkiem, matki ulubionej, rodzicom troskliwym; porównanie – Jako oliwka mała pod wysokim sadem (…) Tak ci sie mej najmilszej Orszuli dostało; personifikacja – Mdleje za raz, a zbywszy siły przyrodzonej Upadła przed nogami matki ulubionej; zdrobnienia – gałązek, listków; apostrofa – O zła Persefono, Mogła żeś tak wielu łzom dać upłynąć płono?