Pieśń Jana Kochanowskiego Serce roście ukazuje renesansową postawę poety wobec życia.
We wstępie pieśni znajduje się opis przyrody, krajobrazu zimowego – drzewa pozbawione liści, rzeki skute lodem, ziemia pokryta grubą warstwą śniegu. Kiedy po zimie nastaje wiosna, wtedy ludzie niezwykle się cieszą widokiem budzącej się do życia przyrody.
Drzewa pokrywają się zielonymi liśćmi, zielenieje trawa, kwitną polne łąki, przylatują z ciepłych krajów ptaki i budują gniazda, wesoło przy tym śpiewając.
Jednak ten obraz zmian zachodzących w przyrodzie stanowi powód do rozważań filozoficznych. Najważniejszym warunkiem do osiągnięcia szczęścia i radości życia jest postępowanie zgodnie z własnym sumieniem, nie musimy być wówczas dodatkowo rozweselani grą na lutni czy dobrym winem. Natomiast ten, kogo gryzie mól zakryty, a więc człowiek dręczony wyrzutami nigdy nie zazna radości ani spokoju. Takie czyste sumienie poeta nazywa Dobrą Myślą i na koniec prosi, aby ta Dobra Myśl nigdy go nie opuszczała.