Henryk Sienkiewicz – Potop – Znaczenie Jasnej Góry i religii katolickiej dla Polaków. Analiza fragmentu – przybycie Kmicica na Jasną Górę

Henryk Sienkiewicz w powieści Potop bardzo dużo miejsca poświęcił obronie Jasnej Góry – sercu polskiego katolicyzmu.

Moment przed walką Kmicic przybył na Jasną Górę ostrzec ludzi, jako żołnierz. Gdy wchodzi do kaplicy Jasnogórskiej przeżywa wewnętrzną przemianę – staje się lepszym człowiekiem.

Wśród ludzi przybywających do klasztoru są chłopi, mieszczanie, szlachta, żołnierze, są różni strojem, ale tak samo się modlą. Doświadczają duchowego kontaktu z Matką Boską. Czują się niecodziennie. Wszyscy oczekują odsłonięcia obrazu z bardzo dużym zniecierpliwieniem. Kiedy to następuje, w sali wybucha płacz i przejęcie.

Kaplica jest podniosła. Nastrój tajemniczości, pobożności tworzą dzwoneczki, światło słabo dochodzące do pomieszczenia, muzyka, śpiewy, świece.

Kmicic czuł się w niej niesamowicie. Zdawało mu się, że umarł, że jego dusza odlatuje. Klęczał w upojeniu i zachwycie. Nigdy wcześniej nie doznał czegoś takiego.

Religia katolicka odgrywała ważną rolę w życiu Polaków. Obrona Jasnej Góry to istny cud. Był to moment przełomowy w całym potopie. Ludzie bardziej masowo zaczęli brać udział w wojnie. Wszyscy bohaterowie są katolikami (prócz Radziwiłła – zdrajcy). Wojna ze Szwecją to też wojna w obronie religii katolickiej. Obrona Jasnej Góry ma szczególne znaczenie moralne – Matka Boska, a właściwie jej postać stała nad klasztorem.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.