Henryk Sienkiewicz – Krzyżacy – Opisz obyczaje rycerskie

Obyczaje rycerskie w średniowieczu był ważne zarówno w życiu codziennym, jak i na ucztach.

Do najważniejszych obyczajów rycerskich należały turnieje, uczty i polowania. Organizowane były one przez królów i książęta. Nieraz towarzyszyły one załatwianiu najważniejszych spraw zagranicznych, politycznych, gdyż zjeżdżali się wówczas rycerze, władcy z innych państw czy miast.

Turnieje rycerskie rozsławiały imię wielu rycerzy. Każdy chłopiec, tak jak Zbyszko z Bogdańca pragnął mieć pas i ostrogi rycerskie. Śluby rycerskie składane były w kościele, na zamku i na polu bitwy. Podczas pasowania na rycerza, chłopcy przysięgali królom lub książętom wierność i posłuszeństwo. Wcześniej byli giermkami, pomagając swym panom w noszeniu zbroi i jej czyszczeniu, przy czym uczyli się władać bronią.

Często dochodziło do walk rycerskich. Rzucano wtedy rękawicą pod nogi przeciwnika, aby wyzwać go na pojedynek.

Kolejnym obyczajem rycerskim było zakładanie chustki na głowę straceńca przez młodą dziewczynę, dzięki czemu wielu młodzieńców zostało ocalonych od śmierci. Warunkiem, który para musiała spełnić, był ich ślub. Zbyszko ślubował Danusi trzy pawie czuby Krzyżaków.

Uważam, że część obyczajów rycerskich ze średniowiecza przetrwała do dziś. Dla tradycji organizuje się turnieje i polowania. Turnieje jednak są bardziej bezpieczne, odbywają się bez rozlewu krwi. Walki rycerskie są, bowiem jedną z dziedzin sportu – szermierką. Niekiedy organizowane są także pokazy walki.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.