Guillaume Apollinaire – poeta, pisarz francuski polskiego pochodzenia. Właściwie jego nazwisko brzmiało – Wilhelm Apolinary Kostrowicki. Urodził się w 1880 roku w Rzymie, jego matka była Polką, pochodziła z artystycznej rodziny, zaś ojciec był Włochem.
Kształcił się w liceum na Lazurowym Wybrzeżu, a następnie jako nauczyciel domowy pracował w Nadrenii u francuskiej rodziny, by w końcu zamieszkać w Paryżu. Tam dołączył do kręgu pisarzy i malarzy awangardy artystycznej, wśród których znajdował się m.in. Pablo Picasso, M. Jacob, A. Derain. Podczas I wojny światowej był żołnierzem armii francuskiej. Zmarł w 1918 r., w pierwszym dniu pokoju w czasie epidemii grypy.
Był prekursorem surrealizmu i autorem nazwy tego kierunku oraz współtwórcą estetyki kubizmu. Głosił konieczność sztuki odtwarzającej i przetwarzającej, a nie naśladującej rzeczywistość. Jego zdaniem artysta powinien wyrażać w swej twórczości ducha nowej epoki, z dokładnością ukazywać oblicze zmieniającego się świata.
Najbardziej znane utwory Apollinaire’a to:
- Czarnoksiężnik gnijący (1909) – proza poetycka
- Henryk i spółka (1910) – zbiór opowiadań
- Alkohole (1913) – tom poezji
- Kaligramy (1918) – tom poezji
- Kubiści (1913) – esej
- Poeta zamordowany (1916) – powieść