Wiersz Oda do radości Schillera Friedricha skierowany jest do wszystkich ludzi. Podmiot liryczny to zbiorowość, najprawdopodobniej są to ludzie, którzy wierzą w jednoczącą moc radości. Podmiot liryczny przeczuwa nadejście nowej, lepszej epoki i to w jej imieniu przemawia.
Radość w wierszu związana jest z miłością i to są dwie najważniejsze siły, na których opiera się cały świat.
Radość i miłość to uczucia, które z kolei dla romantyków są najważniejsze. Radość według Schillera jest wartością najwyższą, to dlatego zasługuje na miano świętości sacrum.
Podmiot liryczny apeluje, aby ludzie zjednoczyli się ze sobą i stworzyli nową cywilizację, wolną od wojen, nieporozumień, waśni i sporów.
Oda do radości jest utworem podniosłym, opiewa ważne idee. Jest podzielona na zwrotki. Nawiązuje do antyku mitologicznymi motywami: radość nazywana iskrą bogów (a więc nawiązuje do mitu o Prometeuszu), kwiatem Elizejskich Pól – mitologiczna kraina zmarłych.
W utworze znajdujemy wiele środków artystycznych, jak: epitety: świętym progu, natchniony chór, apostrofa: O radości, iskro bogów… i powtórzenia: miłość, miłość mieszka tam.