Francois Villon – życiorys, biografia, twórczość

Francois Villon, czyli Franciszek Villon – poeta francuski późnego średniowiecza. Urodził się około 1431 roku w biednej chłopskiej rodzinie. Gdy zmarł jego ojciec, opiekunem prawnym poety został wpływowy kanonik przy paryskim kościele św. Benedykta. To dzięki jego wspaciu studiował na Sorbonie na wydziale sztuk wyzwolonych i w 1452 r. uzyskał tytuł magistra.

Villon nie rozwijał jednak kariery zawodowej, nawiązał bowiem kontakty ze środowiskiem złodziei i prostytutek. Prowadził hulaszczy tryb życia, brał udział w ulicznych burdach, awanturach i kradzieżach. Podczas jednej z bójek śmiertelnie ranił nożem człowieka, za co został skazany na śmierć, a potem ułaskawiony przez króla Ludwika XI. W roku 1462 r. został oskarżony o kradzież i udział w bójce, podczas której zginął notariusz papieski i otrzymał wyrok śmierci przez powieszenie, który potem zamieniono na 10 lat banicji. Dalsze losy poety nie są znane. Zmarł prawdopodonie w 1463 r.

Równocześnie do działalności przestępczej tworzył poezję, głównie podczas pobytu na dworach. Najbardziej znany utwór Villona, to: Wielki Testament napisany w obliczu zbliżającej się śmierci. Opisuje w nim swoje życie, miłości i smutki.