Cyprian Kamil Norwid – Fortepian Szopena – Norwidowska koncepcja sztuki – interpretacja i analiza

Fortepian Szopena Norwida powstał na przełomie 1863/64 roku. Bezpośrednim powodem napisania wiersza było wyrzucenie fortepianu na bruk przez żołnierzy carskich z pałacu Zamoyskich. Był to odwet za strzały oddane do gubernatora Berga, właśnie z okien tego pałacu.

To wydarzenie wywołało wspomnienie spotkania poety z Fryderykiem Szopenem na kilka miesięcy przed jego śmiercią, stąd słowa: Byłem u Ciebie w te dni przedostatnie. Kompozytor był już bardzo blady, widać było, że umiera, ale zarazem biła od niego ogromna godność. Przypominał arystokratę.

Fortepian Szopena jest hołdem oddanym wielkiemu artyście. Pokazuje wspaniałość i znaczenie muzyki jaką tworzył, która stała się doskonałym wypełnieniem w dziejach sztuki.

Poeta skupia uwagę na alabastrowej ręce, która delikatnie trąca klawisze fortepianu, wydobywając z nich prześlicznie brzmiące dźwięki. Podkreśla też, że jego muzyka nigdy nie zginie – Szopen będzie żył duchowo. Niezwykle cenną cechą muzyki Fryderyka jest jej charakter zarówno ludowy: dom modrzewiowy wiejski, blade zboża, jak i narodowy: Polska, od zenitu wszechdoskonałości dziejów wzięta. Swą prostotą i doskonałością dorównuje sztuce peryklejskiej. Norwid stawia Szopena obok najwybitniejszych artystów jak: Dawid, Fidiasz, Ajschylos.

Scena wyrzucenia fortepianu na bruk jest symbolem, który ukazuje jak my Polacy odrzuciliśmy kulturę i sztukę i nie jesteśmy w stanie o nią walczyć. Ludzkość musi dojrzeć i dorosnąć do idei artysty, wyrastającego ponad swój czas. Symbol sztuki narodowej został zniszczony. To według Cypriana Kamila Norwida także zamach na polskość, jak również na sztukę Ideał sięgnął bruku.

Budowa: Wiersz składa się z 10 części, strofy mają nieregularną budowę.

Środki artystyczne: epitety: dni przedostatnie, białość alabastrowa – wskazują na delikatność Szopena; przenośnia: Polska – przemienionych Kołodziejów – symbol odrodzonej Polski.