But w butonierce – Interpretacja i analiza – Bruno Jasieński
But w butonierce Bruno Jasieńskiego jest manifestem siły poety i pewności siebie.
Podmiot liryczny wyraża w wierszu zachwyt nad sobą: Idę młody, genialny, niosę but w butonierce, uważa się za niezwykle utalentowanego twórcę. Z nikim się nie liczy, zapowiada grzebanie poetów starszego zapomnienie poetów starszego pokolenia, już nieżyjących takich jak: Kazimierz Przerwa-Tetmajer i Leopold Staff: One jeszcze nie wiedza, że gdy nastał Jasieński, Bezpowrotnie umarli i Tetmajer i Staff.
Według poety, w nowym świecie futurystów, nie ma miejsca na przeszłość.
Dodaj komentarz