Bolesław Leśmian – biografia, życiorys, twórczość

Bolesław Leśmian – poeta, prozaik, eseista. Urodził się w 1877 r. w Warszawie w rodzinie inteligenckiej żydowskiego pochodzenia. Dzieciństwo i młodość spędził na Ukrainie. W Kijowie ukończył liceum, a także studiował prawo.

Około 1901 roku przyjechał do Warszawy gdzie poznał życie literackie stolicy. W 1903 roku wyjechał do Francji i tam mieszkał kilka lat.

Okres pierwszej wojny światowej spędził w Łodzi, pełniąc funkcję kierownika literackiego Teatru Polskiego. Po wojnie pracował jako notariusz w Hrubieszowie i Zamościu. Współpracował z Zenonem Przesmyckim, redaktorem Chimery. W 1933r. został członkiem Polskiej Akademi Literatury. W 1935 r. przeniósł się do Warszawy i tu mieszkał do końca życia. Zmarł na serce 7 listopada 1937 roku.

Bolesław Leśmian tworzył na przełomie dwóch epok: Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego. W jego utworach widzimy wpływy dwóch filozofów: Nietzschego, głoszącego afirmację życia, oraz Bergsona– głoszącego kult intuicji, natury i witalizmu (czyli fascynacja życiem w jego biologicznym wymiarze).

Najbardziej znane utwory Leśmiana: zbiory poezji – Sąd rozstajny (1912), Łąka (1920), Napój ciernisty (1936), Dziejba leśna (1938)
                                                           legendy – Klechdy sezamowe (1913), Przygody Sindbada Żeglarza (1913), Klechdy polskie (1956).