Pieśń nad pieśniami – Biblia – interpretacja
Pieśń nad pieśniami jest najstarszą i najpiękniejszą z pieśni. Wchodzi w skład Starego Testamentu. Przypisuje się ją Salomonowi, choć tak naprawdę autor jej jest nieustalony. Miłosna treść księgi ma sens symboliczny, wskazując na oblubieńczy stosunek Boga do narodu wybranego.
Utwór składa się z sześciu części (pieśni). Każda kolejna pieśń jest odbiciem stopniowego rozwoju uczuć pomiędzy kobietą a mężczyzną. Jest rozmową dwojga kochanków o ich miłości. Autor dokładnie opisuje oblubienicę, jej walory ciała porównuje do przedmiotów, zjawisk. Oblubienica nazwana córką Księżyca jest piękna, łagodna, pragnie, aby oblubieniec kierował nią, opiekował się. Chce być blisko ukochanego.
Dodaj komentarz