Historię Hioba i jego tragiczne losy poznajemy z Księgi Hioba, która powstała między V, a III w. p.n.e. Na przykładzie sprawiedliwego człowieka, dotkniętego cierpieniem, autor próbuje wyjaśnić cierpienia nie zawinionego.
Hiob był człowiekiem niezwykle szczęśliwym, który posiadał wszystko: dom, rodzinę, bogactwo. Nigdy nie zapominał o Bogu i starał się nie grzeszyć.
Pewnego razu szatan rozmawiał z Bogiem i wyraził swą wątpliwość w prawość postawy Hioba i chęć wystawienia go na próbę. Bóg, pewny wierności Hioba, pozwolił szatanowi poddać go próbie.
Tym samym pozbawił Hioba dzieci, majątku, a w końcu zdrowia – Hiob zapadł na trąd. Jego przyjaciele uważali, że każde cierpienie jest karą za grzechy. Jednak Hiob nie poczuwał się do winy, za którą miałoby spotkać go takie nieszczęście. Mimo bolesnych doświadczeń i trudnych do wyobrażenia cierpień, nie tracił wiary. Czuł się samotny, ale nie odwrócił się od Stwórcy, nadal był mu posłuszny. Pokora Hioba została nagrodzona: odzyskał zdrowie i dobytek, miał także nowe potomstwo.
Historia Hioba dowodzi, że cierpienie jest wpisane w ludzki los. Można je traktować jako próbę, przez którą Bóg doskonali ludzką wolę. Bóg traktuje Hioba jako jedyną osobę sprawiedliwą, chwali jego dobroć i prawość. Chciał udowodnić szatanowi, ze Hiob jest silny w wierze.
Hiob został wystawiony na próbę i przeszedł ją wzorowo. Jego postawa budzi w nas ogromny podziw. W dzisiejszych czasach większość ludzi w przypadku cierpienia odwraca się od Boga. Są jednak i tacy, których cierpienie umacnia w wierze.