Tadeusz Zawadzki, którego pseudonim w czasie wojny brzmiał Zośka, urodził się w 1921 roku 24. stycznia. Został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari 5. klasy, a także dwukrotnie Krzyżem Walecznym. Jako pierwszy był komendantem Grup Szturmowych na terenie stolicy. Uzyskał stopień podporucznika AK. Jego umieniem nazwano batalion Grup Szturmowych. Zośka zginął pod Sieczychami w 1943 r.
Chłopiec miał dziewczęcą urodę. Był bardzo podobny do swojej matki. Miał delikatną cerę oraz regularne rysy twarzy. Zośka był blondynem o niebieskich oczach. Nosił taki pseudonim, ponieważ przypominał dziewczynę: został obdarzony niemal dziewczęcą urodą. Delikatna cera, regularne rysy, jasnoniebieskie spojrzenie i złociste włosy, uśmiech zupełnie dziewczęcy.
Zawadzki był chłopcem delikatnym i trochę nieśmiałym. Niezwykle przywiązany do matki. Jak ona – wrażliwy i spokojny. Gdy zachorowała, bardzo to przeżywał i opuścił się w nauce. Był wyrozumiały, łagodny dla ludzi. Posiadał wrodzone zdolności organizatorskie i przywódcze. Potrafił sprawnie i szybko przeprowadzić akcję. Był bardzo dobrym mówcą. Chętnie i z ciekawością go słuchano.
Zośka po ojcu odziedziczył zainteresowania techniczne. Zajmowała go każda dziedzina wiedzy. Z łatwością przyswajał wiadomości. Nauka nie sprawiała mu żadnych problemów. Wśród rówieśników cieszył się niezwykle dużym autorytetem.
Podsumowując, Tadeusz Zawadzki to bohater zasługujący na nasz podziw i uznanie. Powinien być autorytetem dla młodych ludzi.