Komizm Ślubów panieńskich Aleksandra Fredry oparty jest na komizmie: postaci, słowa i sytuacji. Komizm postaci:
- bohaterowie mają komiczne rysy np.: staroświeckie zachowanie Albina
- celowo dobrane charakterystyczne typy bohaterów: nadwrażliwy Albin, lew salonowy Gustaw, czy trzpiotka Klara
- występują sprzeczności pomiędzy postawami deklarowanymi a ukrytymi
- bohaterowie są zestawieni kontrastowo: Gustaw – Albin, Klara – Aniela
Komizm sytuacji:
- zabawne sceny: zaśnięcie Gucia podczas rozmowy z damami, zmęczonego nocnymi hulankami
- nieporozumienia między bohaterami – intryga Gustawa
- odgrywanie nieswoich ról: Albin udaje niewrażliwego
Komizm słowny:
- cytaty, wypowiedzi przytaczane jednym bohaterom przez drugich np: Gustaw o Albinie: Już czuję wilgoć, zbliża się fontanna.
- wykorzystanie przysłów jako elementu utarczki słownej np:
- Radost: Nie wszystko złoto, co się nam świeci
- Klara: Wszakże się wyśpi, jak sobie pościeli…
- wieloznaczność wypowiedzi
- parodia stylu sentymentalnego kochanka
- bladość jako romantyczny symbol wrażliwości człowieka: Radost: Blady aż niemiło, Gustaw: Blady? – to dobrze
- polemika z ideą romantycznego kochanka Gustawa z IV cz. Dziadów Adama Mickiewicza