Albert Camus był przedstawicielem francuskiego egzystencjalizmu, a jego powieść Dżuma sytuuje się właśnie w kręgu tej filozofii i bez wątpienia jest to powieść egzystencjalna.
Głównym założeniem egzystencjalizmu jest przekonanie, że człowiek jest wolny, sam decyduje o swoim życiu, ma prawo dokonać wyboru wartości, którym chce służyć, ale też sam przed sobą odpowiada za dokonane wybory. Jednak ta absolutna wolność i możliwość kształtowania swojego życia wywołuje u człowieka lęk przed błędnym wyborem i poczucie niepewności egzystencji.
Bohaterowie powieści Camusa nie mieli żadnego wpływu na pojawienie się choroby, ale ich postawy i działania wobec zagrożenia zależą wyłącznie od nich samych. Mają prawo wyboru jak postąpić i nadać sens swojemu istnieniu. Czy troszczyć się tylko o siebie, czy zachować wieność humanistycznej etyce. Ale większość bohaterów powieści, pomimo rodzinnych tragedii podejmuje walkę z zarazą, podejmuje walkę ze złem, walkę o zachowanie ludzkiej godności. Są i tacy, którzy uważają, że dżuma jest karą za grzechy i wszelkie działania człowieka są pozbawione sensu. Jednak Albert Camus jest zdania, że obowiązkiem każdego człowieka jest buntowanie się przeciw złu, nawet jeśli mamy mizerne efekty. Trzeba mieć szacunek dla drugiego człowieka, trzeba być człowiekiem, pokonać zarazę w sobie, zmniejszyć cierpienie tego świata. Można wyjść z tej walki zwycięsko dzięki swojej wytrwałości i zdolności współdziałania z drugim człowiekiem.