Albert Camus – Dżuma – Charakterystyka Jeana Tarrou

Jean Tarrou to jeden z bohaterów powieści Alberta Camusa Dżuma, który bez wahania przystąpił do walki z zarazą.

Tarrou nie jest orańczykiem, do miasta przybył na kilka tygodni przed wybuchem epidemii, by nieco odpocząć. To jeszcze dość młody, lecz dojrzały mężczyzna o ciężkiej sylwetce, o twarzy masywnej i porytej, zamkniętej szerokimi brwiami.

Pochodził z dość zamożnej rodziny, jego ojciec był zastępcą prokuratora generalnego. Pewnego razu ojciec domagał się kary śmierci dla oskarżonego, a Jean, jeszcze jako dziecko, był tego świadkiem i na całe życie zapamiętał skazanego, niezwykle przerażonego człowieka. Od tej chwili zadżumionymi zaczął nazywać prokuratorów oraz zwolenników kary śmierci.

Czuł się w pewnym stopniu odpowiedzialnym za śmierć ludzi skazywanych przez jego ojca. Dlatego porzucił rodzinny dom, skończył szkołę i zaczął zajmować się polityką. Dużo podróżował po Europie, prowadząc kampanię na rzecz zniesienia kary śmierci. Uważał, że nie ma na Ziemi takiej prawdy, dla której warto by było poświęcić życie człowieka, wszystko jedno, czy jest on winny, czy też nie. Postanowił, że nigdy nie przyczyni się do śmierci drugiego człowieka.

Przybył do Oranu, gdyż szukał wewnętrznego spokoju. Gdy w mieście wybuchła zaraza Jean Tarrou aktywnie włączył się do walki z chorobą. Organizował ochotnicze formacje sanitarne, które pomagały lekarzom. Współpracował z doktorem Bernardem Rieuxem. Ludzie postrzegali go jako człowieka zawsze uśmiechniętego i dobrodusznego. Żył normalnie, lubił rozrywki, bywał w kawiarniach i słuchał hiszpańskiej muzyki. Poświęcał się w walce z zarazą, uważał bowiem, że dżuma to część człowieczeństwa, zło, z którym należy walczyć, to okazja dla ludzi do czynienia dobra, epidemia to sprawa każdego i każdy powinien spełnić swój obowiązek. Formacje ochotnicze są otwarte dla każdego.

Zmarł jako jedna z ostatnich ofiar epidemii w otoczeniu przyjaciół, doktora Rieuxa i jego matki.