Wiersz Adama Mickiewicza Żegluga jest sonetem, ponieważ składa się z 14 wersów podzielonych na cztery zwrotki.
Dwie pierwsze strofy są czterowersowe, dwie kolejne trzywersowe. Zwrotki czterowersowe mają charakter opisowy, natomiast zwrotki trzywersowe refleksyjny. Ukazują uczucia podmiotu lirycznego.
W utworze poeta wykorzystał instrumentację głoskową – nagromadzenie głosek o podobnym brzmieniu w bliskim sąsiedztwie, np. Szum większy, gęściej morskie snują się straszydła.
Środki artystyczne w utworze:
- metafora – gęściej morskie snują się straszydła; pienista zamieć; padam na pierś okrętu
- porównania – zawisł w niewidzialnej sieci, jak pająk czatujący na skinienie sidła
- ożywienie – przewala się, nurkuje w pienistej zamieci
- wykrzyknienia – Lekko mi!
- epitety – niewidzialna sieć