W sonecie Adama Mickiewicza Ajudah poeta przedstawia problem poruszony od wieków przez wielu artystów – jest to zagadnienie sławy, która ma zapewnić artyście nieśmiertelność.
Podmiot liryczny można utożsamiać z autorem. W sonecie wyróżniamy część opisową i refleksyjną.
Poeta ze szczytu góry Ajudah patrzy w dół. Obserwuje wzburzone morze, fale rozbijające się o jego brzeg. Potęga sił natury wzbudza podziw i grozę. Także w sercu poety uderzają różne namiętności, ale to właśnie burze życiowe, cierpienie stały się źródłem poezji, to one zapewniają poecie nieśmiertelności. Ścierające się fale, zmieniające swe położenie, przypominają ścieranie się emocji i nastrojów w duszy młodego poety.
Budowa wiersza: 4 zwrotki o regularnym układzie rymów.
Środki artystyczne: epitety: spienione bałwany, czarne szeregi, porównania: fale jak wojsko wielorybów.