- Konrad Wallenrod – główny i tytułowy bohater powieści Adama Mickiewicza Konrad Wallenrod. Właściwie nazywa się Walter Alf, jest Litwinem, w dzieciństwie został porwany przez Krzyżaków i przez nich wychowany
. O swojej przeszłości dowiedział się od Wajdeloty – Halbana. To on opowiedział mu o ojczyźnie, podsycał w nim nienawiść do wroga. Przy nadarzającej się okazji uciekł wraz z Halbanem do Litwy, na dwór księcia Kiejstuta. Uczył litewskich rycerzy nowoczesnych sztuk walki, ze wzajemnością pokochał córkę księcia, Aldonę i wkrótce ją poślubił. Szczęścia jednak nie zaznali, bo go nie było w ojczyźnie. Spokój jego mąciła sytuaja ukochanej ojczyzny. Zdawał bowiem sobie sprawę, że Litwini nigdy nie pokonają Krzyżaków w otwartej walce. Zdecydował podstępem ich pokonać, choć jako rycerz ceniący sobie honor, wiedział, że jest to wbrew zasadom etyki rycerskiej. Przedostał się do wroga, by jak chytry i napadający z ukrycia lis wcielić w życie zaplanowaną metodę walki. Wygrał rywalizację na mistrza Zakonu, a następnie doprowadził Zakon do klęski, celowo nieudolnie dowodząc walką.
Misja podstępnego pokonania Krzyżaków powiodła się, lecz nie przyniosła Konradowi satysfakcji. Pogłębiające się wyrzuty sumienia doprowadziły bohatera do samobójczej śmierci.
- Halban – litewski wajdelota, poeta, pieśniarz. Był powiernikiem Konrada. To on uświadomił mu, kim naprawdę jest. Nauczył go miłości do ojczyzny, śpiewał mu litewskie pieśni, wzbudził w nim nienawiść do wroga. Ciągle przypominał Konradowi o konieczności wypełnienia misji wobec ojczyzny. On wyruszył wspólnie z Konradem w świat. W końcu, gdy Konrad będąc mistrzem Zakonu zwlekał z ostateczną realizacją swych planów, Halban namawiał go, aby wreszcie przystąpił do decydującej walki. Przyrzekł Konradowi, że po jego śmierci rozsławi jego bohaterskie czyny.
Halban jest przekazicielem tradycji narodowej, wypowiada w utworze znamienne słowa o wiecznej, niezniszczalnej roli pieśni gminnej, śpiewanej poezji arki przymierza między dawnymi i młodymi laty, stojącej na straży narodowego pamiątek kościoła.
- Aldona – ukochana żona Konrada, córka księcia Kiejstuta. Opuszczona przez męża zamyka się w wieży i pędzi żywot pustelnicy, by tam dopełnić życia. Kobieta cierpi z powodu niespełnionej miłości, lecz swą decyzją umożliwia Konradowi wypełnienie zaplanowanej misji. Odmawia więc uwolnienia jej z wieży, odrzuca propozycję Konrada ucieczki na Litwę, by odtąd wspólnie żyć, nie chce przeszkodzić mu w realizacji planów. Kobieta pokazała, że dobro ojczyzny jest dla niej ważniejsze niż szczęście osobiste.