Adam Mickiewicz – Dziady cz. III – Idea mesjanizmu

Istota mesjanizmu ukazana w dramacie Adama Mickiewicz Dziady cz. III zawiera się w przekonaniu o niezwykłym posłannictwie wybranego narodu, jakim są Polacy.

To porównanie cierpień Polski do cierpień ukrzyżowanego Chrystusa i wyznaczenie Narodowi Polskiemu roli Mesjasza Narodów cierpiącego niewinnie dla odkupienia całej ludzkości. lata 1795-1831 w dziejach Polski są określone drogą krzyżową Polski. Gdy więc miara cierpienia się wypełni Polska, tak jak Chrystus zmartwychwstanie, odzyska wolność i przyniesie ją innym ujarzmionym narodom.

Pokorny mnich, ks. Piotr, miłujący Boga staje się właśnie nosicielem najgłębszego przesłania Dziadów cz. III – idei mesjanizmu. Dostąpił łaski widzenia ówczesnych i przyszłych losów narodu. Widzenie wypełnia obraz zesłańców polskich wywiezionych na Sibir, kończy się zaś przepowiednią zmartwychwstania. Ksiądz zestawia mękę Polaków począwszy od rozbiorów po upadek powstania listopadowego z męczeństwem Jezusa i jego śmiercią na krzyżu.