Limba – Interpretacja i analiza – Adam Asnyk
Wiersz Adama Asnyka Limba jest przykładem liryki refleksyjnej, wyraża odczucia poety, jako pokolenia odchodzącego w przeszłość.
Tytułowa limba i jej historia jest symbolem losu ludzkiego, jednostki dumnej, wybitnej wśród tłumu ludzi przeciętnych. Rośnie samotnie na skały zrębie i obserwuje, jak dookoła otacza ją tłum świerków rosnących nisko. Limba wspaniała, wysoka prawie ostatnia z rodu została wyparta ze swego siedliska wysoko w góry, aż nad przepaść przez świerki, te łatwo wschodzące karły, posiadające ogromną zdolność do rozmnażania się, których celem jest zniszczenie tego co inne, odmienne.
Limba dumna, wyjątkowa, nie zamierza pospolitować się z tłumem, nie będzie błagać o życie, jest niezwykle heroiczna w swoim geście samozagłady, woli śmierć i upadek ze swych wyżyn, niż zniżać się do walki z przeciwnikami: Nigdy się do nich nie zniży, O życie walczyć nie będzie. Jest pełna wzgardy dla otaczającej ją przeciętności: Z pogardą patrzy u szczytu Na tryumf rzeczy poziomej.
Dodaj komentarz