Granica – Elżbieta Biecka – charakterystyka – Zofia Nałkowska
Zenona Ziembiewicza poznała gdy był jeszcze uczniem gimnazjum. Początkowo nie odwzajemniła jego uczuć, była zainteresowana rotmistrzem Awaczewiczem. Zenona zaakceptowała wówczas, gdy zaczął robić karierę polityczną. Dowiedziawszy się o znajomości Ziembiewicza z Bogutówną i jej ciąży, zerwała zaręczyny i wyjechała do matki. W końcu jednak pozwoliła się przeprosić, zaakceptowała również romans Zenona z Justyną, mimo urażonej dumy, a także dla uciszenia wyrzutów sumienia – pomaga byłej kochance męża w poszukiwaniu pracy.
Wyszła za Ziembiewicza, pomimo że była przez niego zdradzona, upokorzona, gdyż tęskniła za okruchem szczęścia, miłości. Pozwoliła mu na to, by uczynił z niej marionetkę, wciągając ją w destrukcyjną miłość i w końcu pogrążył ją w przekonaniu, że ona także jest winna nieszczęścia jego kochanki. Starała się zachować godność żony, na zewnątrz była zawsze uśmiechnięta, szczęśliwa, wewnątrz – pełna niepokoju, boleśnie postrzegała swoje położenie. Bardzo ją bolało, że nie ma męża wyłącznie dla siebie, że musi w pewien sposób dzielić się z nim z Bogutówną. Ostateczny cios Zenon zadał Elżbiecie, gdy popełnił samobójstwo, pozostawiając ją i synka na pastwę losy. Po owdowieniu Elżbieta oddała Waleriana na wychowanie babci Ziembiewiczowej, a sama wyjechała za granicę.
Dodaj komentarz