Zbigniew Morsztyn – Rozkosz mała i krótka – interpretacja i analiza

Wiersz Zbigniewa Morsztyna Rozkosz mała i krótka mówi o nietrwałości rzeczy doczesnych.

Utwór ma charakter religijny. Występuje tu zestawienie dóbr doczesnych ze światem wartości chrześcijańskich. Jak w większości poezji Zbigniewa Morsztyna, tak i w tym wierszu występuje nawiązwanie do motywu vanitas (marności).

Podmiot liryczny już na początku utworu zwraca się z pytaniem do chrześcijanina, co jego zdaniem jest bardziej nietrwałe i ulotne nad płomień, który szybko ginie, nad bańki mydlane i dym, co jest mniej trwałe niż obłok, szybsze od rzeki i lecącej strzały. Poeta otrzymuje jednoznaczną odpowiedź, że nietrwałe są rzeczy doczesne, a mianowicie Rozkosz świata marnego.

Autor kieruje swoją główną myśl do chrześcijan, czyli ludzi wierzących w życie wieczne po śmierci. Tym bardziej powinni sobie zdawać sprawę, że wszystko co na ziemi przemija, wartości doczesne jak np: rozkosz tego świata, które przynoszą człowiekowi radość są marnością, są ulotne i należy z nich korzystać roztropnie, gdyż kiedyś ze wszystkiego trzeba będzie zdać sprawę przed Bogiem.

Budowa: jest to wiersz ciągły, brak podziału na strofy. Rymy przeplatane: chrześcijanie-ginie.

Środki artystyczne: anafora nad, epitety – świat marny.