Lament – Interpretacja i analiza – Tadeusz Różewicz

Wiersz Tadeusza Różewicza Lament  mówi o zniszczeniu osobowości człowieka przez wojnę.

Utwór ten swoim charakterem przypomina modlitwę, którą podmiot liryczny kieruje do duchownych, do tych, co tworzą świat kultury, do zwykłych ludzi i do Stwórcy: Zwracam się do was kapłani nauczyciele sędziowie artyści szewcy lekarze referenci i do ciebie mój ojcze. Z treści wiersza wynika, że poeta dawno utracił wiarę i oddalił się do Boga, nie potrafi już się modlić.

Podmiot liryczny akcentuje kontrast między tak młodym wiekiem, a doświadczeniami, jakich dostarczyła mu okupacja.

Choć ma dopiero dwadzieścia lat, tylko fizycznie czuje się młody, o czym świadczy smukłość (…) ciała, Tkliwa biel szyi, puch nad słodką wargą, kruchość i prostota. Wewnętrznie zaś czuje się stary, zniszczony przeżyciami wojennymi. Wojna odebrała mu młodość, wrażliwość, doświadczyła w niezwykle okrutny sposób: mam lat dwadzieścia jestem mordercą, (…) narzędziem (…) zamordowałem człowieka, wyznaje podmiot liryczny, w czym wyraża się tragizm młodego pokolenia, porażonego wojną, zmuszonego przez bezwzględną rzeczywistość do zabijania.

Strony: 1 2

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.