Tadeusz Konwicki – Mała apokalipsa – Streszczenie

Akcja powieści Tadeusza Konwickiego Mała apokalipsa rozgrywa się w Warszawie, w ciągu jednego dnia, 22 lipca. Obejmuje takie miejsca stolicy jak: Pałan Kultury i Nauki, Nowy Świat, bar Familijny, Powiśle, restaurację Paradyż, Plac Trzech Króli i Plan Defilad, zamieniony na ogródki działkowe.

Główny bohater kilkanaście godzin wędruje ulicami miasta. Został zobowiązany przez opozycję polityczną do popełnienia samobójstwa przez samospalenie się, najlepiej przed gmachem PZPR, w geście protestu przeciw przyłączeniu Polski do ZSRR jako 17-tej republiki.

Na warszawskich ulicach coraz więcej pojawia się czerwonych – rosyjskich flag, obywateli rosyjskich i jednocześnie język rosyjski staje się coraz bardziej popularny. Symbolem sowietyzacji jest Pałac Kultury i Nauki im. Józefa Stalina – pomnik pychy, statua niewolności. Kraj jest ogarnięty kryzysem gospodarczym, na produkty żywnościowe rząd wprowadził kartki. Są częste przerwy w dostawie prądu, gazu i wody. Władze zbytnio się tym nie przejmują, dla nich ważniejsza jest propaganda polityczna i oficjalne wizyty dostojników partyjnych.

Stolica widziana oczami bohatera jest miastem zaniedbanym – brudna, szara jak stara, sczerniała tapeta, budynki z odpadającymi tynkami, pamiętające czasy stalinizmu. Bohater popełnia samobójstwo na schodach przed Pałacem Kultury i Nauki – jako forma protestu przeciwko otaczającej go rzeczywistości – Mam wrażenie, jakby ten kraj naprawdę umierał (…). Wcześniej jednak ogląda film Transfuzja, przebywa w szpitalu, w areszcie, w domu, w którym znajdowała się redakcja Szpilek, prowadzi rozmowy z różnymi ludźmi.