Tadeusz Borowski – Opowiadania – Życie w obozie na podstawie Opowiadań
Opowiadania Tadeusza Borowskiego poświęcone są wojennym i obozowym doświadczeniom pisarza. Borowski od 1943 r. był więźniem obozów koncentracyjnych m.in. Oświęcimia. W swoich obozowych opowiadaniach autor odrzucił tradycyjny, martyrologiczny sposób ukazywania życia w lagrze, Borowski opisał w technice behawioryzmu obozową rzeczywistość. Bohatera opowiadań, Tadeusz, początkowo utożsamiano z autorem, mimo iż była to świadoma prowokacja artystyczna Borowskiego, który dał bohaterowi swoje imię.
Obóz to dla Borowskiego miejsce, w którym nie tylko się umiera, ale także trzeba żyć. Niestety życie w obozie możliwe jest dopiero, gdy się odrzuci wszelkie kryteria moralne. Autor specjalnie przedstawia takie sytuacje, w których człowiek przystosowuje się do tamtych warunków, musi pogodzić się z nimi, nie może ich klasyfikować moralnie. W opowiadaniach Borowskiego dominuje przeświadczenie o klęsce współczesnej cywilizacji i kultury, spowodowanej wojenną katastrofą.
Dodaj komentarz