Szymon Szymonowic – Kołacze- Interpretacja i analiza

Tematem sielanki Szymona Szymonowica Kołacze są obrzędy weselne. Akcja utworu rozgrywa się na wsi, wśród prostych, wiejskich ludzi.

Panny usłyszawszy skrzeczenie sroki na płocie wierzą, że i tym razem ptaki zwiastują przybycie gości. Po chwili widzą, że do domu Panny Młodej zbliża się orszak weselny. Przystojny Pan Młody zbliża się ze swoimi gośćmi. Panny, które najprawdopodobniej pełnią rolę druhen na weselu, wraz z Panną Młodą i matką witają przybywającego Pana Młodego, karcąc go nieco za spóźnienie. Żartują z nim, że gdyby kazał dłużej na siebie czekać, narzeczona by przypadła innemu chłopakowi.

Po ceremonii zaślubin Panny składają Młodej Parze życzenia i zapraszają gości do stołu weselnego na ucztę oraz do tańca. Pan Młody i Panna Młoda zajmują najważniejsze miejsce przy stole, gdzieś po środku, a kucharze przygotowują wymyślne potrawy, jednak szczególne miejsce wśród potraw weselnych zajmują kołacze, gdyż Bez kołaczy jakoby nie było wesele.

Następnie panie występują w parach (3 pary) i zwracają się w swoich pieśniach do Pary Młodej z dobrymi radami.

Pierwsza para pań (czyli mężatek) zwraca się do nieco nieśmiałego Pana Młodego siedzącego za stołem obok Panny Młodej i w swojej pieśni wspomina o kołaczach: Tłusty kołacz niesiemy dla Twojej zabawy, Syty kołacz, są jeszcze sytniejsze zabawy. Sugerują Panu Młodemu, że miłość w małżeństwie może być jeszcze bardziej syta niż kołacze. Żartują, że nie myśli on ani o tańcu, ani o jedzeniu, lecz tylko o nocy poślubnej.

Druga para pań zwraca się z kolei do Panny Młodej, skromnej, wiejskiej dziewczyny, która tylko jeszcze dziś jest panną, a jutro po nocy poślubnej będzie już zaliczała się do grona mężatek. Pocieszają ją, że nie będzie tego żałowała.

Trzecia para przypomina Panu Młodemu, że nie ma prawa korzystać z przywilejów małżeńskich. To co go czeka po weselu jest smaczniejsze niż kołacz weselny.

Szymon Szymonowic w sielance Kołacze przestawił świat prostych ludzi, którzy żyją w zgodzie z naturą, kochają się, żenią, mają dzieci i są szczęśliwi. Miłość i małżeństwo, o czym wypowiadają się panie występujące w parach, jest czymś miłym i przyjemnym, zaś młodzi, mimo wielu obaw, cieszą się swoim szczęściem.

Budowa. Sielanka ma budowę ciągłą. Rymy parzyste. Środki artystyczne: epitety – sąsiady życzliwe, prace świątobliwe, panie nadobne, pięknym kołem; zdrobnienia – sroczka, słoneczko, serduszko, drzewko, gałązka; metafora – morzem ma być młodzieniec, morza żeglarz prosi, morze nie słucha, ale gdzie chce, żagiel nosi.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.