Św. Paweł – Hymn o miłości – Pierwszy List do Koryntian – Interpretacja i analiza

Hymn o miłości pochodzi z Pierwszego Listu do Koryntian. Autorem jest św. Paweł z Tarsu, syn Żyda i obywatela rzymskiego, wszechstronnie wykształcony. Początkowo był prześladowcą chrześcijan, natomiast później gorącym wyznawcą Chrystusa i męczennikiem za wiarę.

W hymnie św. Paweł mówi o miłości i jej znaczeniu w życiu. Ukazuje dwa obrazy: wizerunek człowieka, który odrzuca miłość i obraz doskonałej miłości. Według św. Pawła człowiek, który posiadł by wszystkie tajemnice świata, wszelkie dobra, lecz nie miał w sobie miłości jest niczym miedź brzęcząca i cymbał brzmiący, jego byt jest bezwartościowy. Nawet jałmużna, lecz poświęcona bez miłości jest niczym. 

Zdaniem świętego Pawła miłość jest niezbędna do pełni człowieczeństwa. Jest wartością najwyższą, najdoskonalszą, nadaje sens ludzkiemu życiu, potrafi przetrwać każdą próbę. W dalszej części hymnu podmiot liryczny sławi miłość, wymienia jej cechy: jest cierpliwa, łaskawa, nie zazdrości, nie unosi się pychą, nie szuka poklasku, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego, wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma, nigdy nie ustaje.

Hymn, św. Paweł kończy słowami: Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: z nich zaś największa jest miłość. Jest to więc pochwała najwyższych wartości, z których najważniejsza jest miłość. Miłość sławiona w hymnie, to miłość Chrystusa do każdego człowieka. Jest ona najpiękniejszym darem. 

Budowa: hymn zbudowany jest z 13 zwrotek – wersetów. Brak rymów.

Środki artystyczne: epitety – miłość cierpliwa, łaskawa; przenośnia – języki aniołów, anafora – nie; porównanie – Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.