Stefan Żeromski – Syzyfowe prace – Który z bohaterów powieści jest mi bliższy – Charakterystyka Andrzeja Radka

Spośród bohaterów powieści Stefana Żeromskiego Syzyfowe prace bliższa jest mi postać Andrzeja Radka.

Swoje dzieciństwo Jędrek spędził we wsi Pajęczyn Dolny. Był synem ubogiego chłopa, który nie mógł zapewnić chłopcu odpowiednich warunków do życia. Andrzej już od najmłodszych lat musiał ciężko pracować. Żył w nędzy, a rodzice nigdy nie poświęcali mu zbyt wiele czasu. Odkąd w niekonwencjonalny sposób spotkał na swej drodze Antoniego Paluszkiewicza, jego życie zmieniło się diametralnie. To dzięki niemu poznał wartość wiedzy i rozpoczął naukę. Niebawem ukończył szkołę w Pyrzogłowach, a następnie wyruszył do Klerykowa, aby dalej uczyć się w tamtejszym gimnazjum.

Jędrek był wysokim, dobrze zbudowanym chłopcem.

Miał krótkie, ciemne włosy i zielone oczy. Nosił stary, poplamiony fartuch, który służył mu jako mundur. Miał też zniszczone buty na obcasach i powycieraną czapkę. Jego ubranie, jak i pochodzenie były często tematem kpin kolegów.

Radek od dziecka był bardzo żywym i ciekawym świata chłopcem. Lubił zabawy i figle. Zanim zaprzyjaźnił się z nauczycielem Paluszkiewiczem, przedrzeźniał go i wiecznie dręczył. To jednak profesor dostrzegł w nim mądrość i zdolności, które mocno wykraczały poza wiejski świat. Paluszkiewicz szybko rozbudził w chłopcu chęć poznawania wiedzy. Nauczył go czytać i pisać, a następnie posłał go do szkoły. Radek uwielbiał swojego nauczyciela i w chwili jego śmierci poprzysiągł sobie, że będzie uczył się na przekór wszystkiemu. Dzięki uporowi i wewnętrznej sile zawsze dzielnie pokonywał piętrzące się przed nim trudności. Mimo młodego wieku szybko zrozumiał, że tylko wiedza umożliwia mu osiągnięcie czegoś w życiu. Był niezmiernie pracowitym i pilnym uczniem. Posiadał większą wiedzę od rówieśników. Uczył się z wielkim zapałem i zawsze z uporem dążył do celu. Nigdy się nie poddawał.

Bardzo zaskoczyła mnie też samodzielność Radka. Już od najmłodszych lat był zdany właściwie tylko na siebie. Wcześnie nauczył radzić sobie w życiu i podejmować ważne decyzje. Po przyjeździe do Klerykowa sam zarabiał na swoje utrzymanie i nawet ciężka praca nie zrażała go w dążeniu do celu.

Jędrek był skromny, cichy, a zarazem odważny. Jego jedynym kompleksem było wiejskie pochodzenie. Nie wstydził się go, ale musiał znosić wiele upokorzeń i obelg ze strony kolegów z klasy. Początkowo cierpliwie starał się nie zwracać uwagi na obraźliwe docinki, ale honor okazał się silniejszy i Jędrek wdał się w bójkę z Tymkiewiczem, za co o mało nie został wyrzucony ze szkoły.

Andrzej nigdy nie ulegał rusyfikacji, gdyż zawsze czuł swą przynależność narodową, co bardzo w nim podziwiam. Był Polakiem, młodym patriotą, gotowym nawet do walki. Wraz z kolegami spotykał się na górce u Gontali, gdzie potajemnie studiował ojczystą literaturę i historię. Zawsze odznaczał się szlachetnością, uczciwością i dobrocią. Nie był złośliwy i zawsze starał się pomóc ludziom w trudnych sytuacjach. Gdy Borowicz ubolewał nad stratą Biruty, Radek natychmiast wyciągnął do niego pomocną dłoń i starał się dodać otuchy. Był też wrażliwy i niezwykle szczery. Szanował innych.

Andrzej Radek był mi najbliższą postacią Syzyfowych prac. Imponował swoją postawą i uporem w dążeniu do celu. Udowodnił nam, że nawet wiejskie pochodzenie nigdy nie przekreśla szansy na lepsze, godne życie.