Jadwiga Barykowa – matka Cezarego. Pochodziła z Siedlec. Tu też przeżywała wielką, odwzajemnioną miłość do Szymona Gajowca. Nie poślubiła ukochanego, bo był ubogim urzędnikiem i jej rodzice byli przeciwni temu małżeństwu. Wyszła za Seweryna Barykę, opuściła rodzinne miasto na zawsze, wyjechała z mężem do Baku. Mimo upływających lat, nigdy nie przestała tęsknić za ojczystymi stronami. Jadwiga Barykowa była kobietą dobrą, cichą, szanowała męża, bardzo kochała swego syna. Zajmowała się przede wszystkim jego wychowywaniem. Gdy mąż poszedł na wojnę, ona sama została z synem. Przeżyła cały koszmar związany z rewolucją w Baku. Na nią spadł cały ciężar obowiązków domowych. Z narażeniem życia ukrywała część rodzinnego majątku, by syn zgodnie z nakazem nie oddał go władzom. Przemycała ze wsi mąkę, aby Czaruś miał co jeść. Codziennie wraz z synem chodziła do portu, w nadziei, że być może spotkają powracającego Seweryna.
Pewnego dnia Barykowa spotkała w porcie księżną Szczerbatow-Mamajew z córkami i udzieliła im schronienia w swoim domu. Niespodziewana rewizja spowodwała, że pani Jadwiga za ukrywanie arystokratki została skazana na roboty publiczne. Ciężka praca bardzo osłabiła jej organizm i wkrótce kobieta zmarła.
Dodaj komentarz