Ludzie bezdomni – Historia miłości Joasi i Judyma – Stefan Żeromski

Utwory Stefana Żeromskiego ukazują losy bohaterów, których najczęściej historia miłości splata się z ważnymi ideami społecznymi. Tak też jest i w  powieści Ludzie bezdomni. Tomasz Judym choć bardzo kocha Joasię Podborską, rezygnuje ze szczęścia bycia z nią, oddając się bezgranicznie pracy społecznej. Jako lekarz pragnie poprawy życia ludzi biednych, szerzyć wśród nich higienę, podnieść poziom zdrowotności. Nie znajduje poparcia dla swych celów wśród lekarzy warszawskich, postanawia sam walczyć o realizację swych celów. Nie potrafił też pogodzić swego posłannictwa ze szczęściem osobistym, odrzucając miłość Joasi.

Joasię Podborską poznał w galerii w Paryżu, gdzie studiowała medycynę. Była ona guwernantką młodych artystokratek, które jako turystki zwiedzały Europę. Ponownie młodzi spotkali się w Cisach, gdy Tomasz otrzymał posadę lekarza zakładowego uzdrowiska. Z zapałem zabrał się do nowej pracy. Zainteresował się ludźmi mieszkającymi w pobliskich czworakach, doszedł do wniosku, iż chorują oni na malarię z powodu wilgoci. Pragnie osuszyć okoliczne stawy, aby zlikwidować przyczynę chorób. Niestety, władze uzdrowiska nie wyrażają zgody.

Strony: 1 2 3

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.