Sofokles – Król Edyp – jako tragedia klasyczna

Cechy tragedii antycznej na przykładzie Króla Edypa:

  1. Zasada trzech jedności
  a) jedność czasu – akcja trwa jeden dzień
  b) jedność miejsca – akcja rozgrywa się w jednym miejscu ( przed palacem )
  c) jedność akcji – jeden wątek – dzieje Edypa
  2. Ograniczona liczba aktorów – dzieje zbiorowe wykonuje chór; chór ocenia i komentuje wszystko poza sceną

  3. Zasada decorum, czyli wysokiego stylu
  4. Brak krwawych scen
  5. Bohaterowie pochodzą z wyższych sfer, nie popadają w skrajne stany emocjonalne
  6. Tragedie antyczne pochodzą z mitów
  7. Tragediia kończy się katastrofą głównego bohatera
  8. Bohaterowie jednej tragedii występują w innej, nawet jako bohaterowie główni
  9. Tytuł utworu wzięty od imienia głównego bohatera
 10. Istnienie równorzędnych, przeciwstawnych wartości
 11. Istotą tragedii – konflikt tragiczny
 12. Tragedia zaczynała się prologiem
 13. Akcja dzieliła się na: epejsodiony (sceny), te z kolei na stasimony, czyli pieśni choru.
 14. Punktem szczytowym tragedii była perypetia, nagła zmiana w życiu bohatera, nadająca nowy kierunek akcji,przeciwny do jego dotychczasowych działań i oczekiwań widza.
 15. Exodos– ostatnie wystąpienie chóru, podsumowującego wydarzenia