Sofokles – Antygona – Konflikt tragiczny w Antygonie

Konflikt tragiczny w dramacie Sofoklesa Antygona polega na starciu się dwóch przeciwnych sił, dwóch przeciwnych racji. Nie mógł mieć innego rozwiązania, zwłaszcza jeżeli w grę wchodzą wartości, które nie da się ze sobą  pogodzić.

Tragizm Antygony wynika z tego, że jakiegokolwiek wyboru nie dokona, to itak będzie źle, doprowadzi to ją do nieuchronnej klęski.

Jeśli nie pogrzebie ciała brata, sprzeniewierzy się odwiecznemu prawu boskiemu, które zostało ustanowione dla dobra człowieka. Wybiera jej zdaniem mniejsze zło, czyli bunt przeciw prawu Kreona. Broniąc swych przekonań, gotowa jest poświęcić życie. W swoim działaniu kieruje się także względami rodzinnymi i miłością do brata.

Postacią tragiczną jest także Kreon. Jest przedstawicielem prawa ziemskiego i więc argumenty, uzasadniające jego rozkaz wydają się być słuszne. Odwołuje się on do rozumu i racji stanu, najważniejsze bowiem dla niego jest państwo. Zna on odwieczne prawa boskie, zgodnie z którymi należy grzebać zmarłych, czci bogów, gdyż jak sam mówi: Zeusa czczę i hołd mu składam, ale jednocześnie jest przekonany, że kierując się sprawiedliwością, nie może traktować podobnie ludzi złych i dobrych. Czując się odpowiedzialnym za kraj, którym rządzi, wie, że zdrajca musi być ukarany. Dlatego zobowiązany jest dokonać wyboru pomiędzy racjami religii a polityki.

Działania Kreona ściągają na niego pasmo nieszczęść. Jego decyzja o zakazie pogrzebania Polinejkesa i ukaraniu Antygony pociąga za sobą szereg tragicznych wydarzeń: samobójstwo Antygony, śmierć Hajmona narzeczonego Antygony i syna Kreona, samobójstwo popełnia jego żona, Eurydyka. Złamał odwieczne prawo boże, za co bogowie strasznie go ukarali. Zmuszony jest do życia z wyrzutami sumienia.